Panama in Verleden Tijd

Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik in de bus zat vanuit Panama richting Costa Rica, maar om nou elke dag een verhaal te schrijven gaat ook wat te ver, dus vandaar dat ik jullie Panama deel 2 nu ga vertellen.

Het is vrijdagochtend 5 uur, met een half verdoofde blik van de slaap kijk ik uit de auto en zie ik de vele lichtjes die de hoofdstad herbergt achter mij verdwijnen.
Drie uren later, als de zonnestralen al ver boven de nevelwouden uitsteken zie ik een snelstromende rivier met daarin 5 houten bootjes naderen. We stoppen, en er wordt ons verteld dat we hier over moeten stappen in de boot om vanuit daar naar ons eiland te varen. Terwijl mijn tas op de boot wordt gegooid loopt er een oude man op mij af met een zakje dollars, 'three dollar por favor' en hij wijst naar de boot. De hotelmedewerker uit Panama City vertelde het al, ze willen overal geld voor zien, want even hiervoor had ik ook al 6 dollar voor tol moeten betalen.. Ja inderdaad, tol!
Achja, die indianen die hier wonen moeten toch ergens hun brood mee verdienen dacht ik. Na een halfuur varen, waarin we zelfs een overstap moesten maken, arriveerden we eindelijk op het eiland.

Het was eigenlijk niet zoals ik die nacht ervoor droomde. Waar is het kraakheldere water? En waar zijn de witte stranden en de palmbomen? Sta ik hier op een eiland ter grootte van De Dam, waar welgeteld 2000 mensen in huisjes van bamboe wonen en de plee een gat in de steiger is...
Ja dan ben je niet echt in de positie om lekker Apeldoorn te gaan bellen.

Gelukkig vertelde Jeroen, een andere Nederlandse jongen die daar al een nacht verbleven had, dat we elke dag naar een ander eiland gingen die verder van de kust lag en waar mijn droom wel sterker mee overeenkwam. Deze eerste dag stond 'Isla Perro' op het programma, wat achteraf ver uit de mooiste bleek te zijn. Wat bevind zich nou eigenlijk op dit eiland met een omtrek van 50m2?

- Een hoop wit zand
- 30 Cocospalmen
- Een volleybalnet
- 2 Bamboehutjes
- Omliggend azuurblauw water
- Net voor de kust ligt een oud gezonken schip waar je prachtig kan snorkelen

Uit bovenstaande dingen kan je dus goed opmaken wat ik de hele dag zoal gedaan heb.
Toen we deze avond weer arriveerden op onze thuisbasis ben ik even door dat dorp gaan wandelen en daarna hebben we nog gezellig kaartspelletjes gespeeld met alle andere reislustige aanwezigen (1 Chileense, 1 Indiër, 1 Canadees, 1 Singaporaanse en 2 from Holland). Het verblijf was best goed geregeld. Ik sliep gewoon in een normaal bed en naast de slaaphokjes was een soort woonkamer met 2 hangmatten en een kleine boekenkast. In deze boekenkast stonden meer Nederlandse dan Engelse boeken en toen ik dat zag wist kon ik 2 conclusies trekken:

1. 16 Miljoen mensen is veel te veel voor dat kleine land en daarom trekt iedereen er op uit en kom je in elk land meer Nederlanders tegen dan inwoners zelf.
2. Nederlanders zijn toch niet zo gierig als ik dacht aangezien ze deze boeken gedoneerd hebben en niet ergens op een rommelmarkt te koop hebben staan.

De volgende dag viel een beetje tegen, het eiland was minder mooi en de wolken waren toegenomen. Desondanks nog lekker cocosmelk met een rietje uit een cocosnoot gezogen en wat in het water gelegen te verbranden en dobberen. Zo rood als een kreeft ben ik die avond vroeg op mijn bed gaan liggen, en ik zou toch zweren dat ze mijn bed hadden vervangen door een spijkerbed al waren het niet de rode vlekken die pijn deden.

Maarja, na regen komt zonneschijn en op dag 3 had ik wel een prachtig gebruind lichaam. Vandaag hadden de indianen zin in een dèja vú en gingen ze terug naar het eiland van gister, wat bij mij aan het licht kwam was dat ze hier dus doen wat ze zelf het beste uitkomt. Na het ontbijt, wat bestond uit brood gerezen van cocosmelk en deeg (waarbij ze zelfs pindakaas hadden) besloot ik niet mee te gaan op reis en nam ik mezelf voor om dit eiland en de cultuur eens te gaan verkennen. Toeristisch gezien zijn ze erg ontwikkeld en van de economische crisis hebben ze zeker geen last. De AEX geldt nou eenmaal niet op deze onderontwikkelde eilandengroep. De prijzen bij de indianen zijn als volgt:

1e overnachting: 20 dollar
resterende: 25 dollar p/nacht
Kralenarmband: 10 dollar
Rondleiding van 10 minuten: 5 dollar
museum ter grootte van een hondehok: 3 dollar
Foto van een Kunavrouw: 1 dollar

Dan denk je toch, wat in godsnaam moesten al die gierige Hollanders hier?!!

Denk je eindelijk eens primitief te leven, hoor je in de broekzak van een indiaan de ringtone van de nieuwe HTC Touch (in Europa ongeveer 600 euro) 'Die heeft veel armbandjes verkocht'!

Maandagochtend eindelijk weer richting de stad, en ik was zeker niet teleurgesteld, want Isla Perro is toch wel de meeste mooie plek waar ik ooit geweest ben. Ik vond het een beetje de Malediven van Centraal Amerika. Maar na 3 dagen op eilanden gezeten te hebben die gewoon niet veel meer bieden dan rust en relaxen wil je wel weer wat meer drukte om je heen.

In Panama City heb ik mijn overige 2 dagen besteed aan shoppen, wat daar spotgoedkoop was, en nog een beetje rondkijken in o.a. Panama Viejo oftewel het oude stadscentrum. Ook heb ik foto's gemaakt van de monding van het Panamakanaal terwijl de zon langzaam achter de heuvels verdween en je zo een aanschouwend kleurenspektakel tegemoet keek.

Maar aan al het leuke komt een eind en dinsdagavond was het einde in zicht toen ik die bus weer instapte richting 'The Rich Coast'.
Na een half uur moest ik nodig naar de WC maar de deur wou niet dicht en bij elke hobbel stuiterde ik weer terug die bus in dus mijn behoefte doen kwam niet aan de orde. Daar zat ik dan met een overvolle blaas en de airco die lagen met steenkoude lucht tegen mij aanblies. Na de langste 18 uren van mijn leven ben ik toch veilig aangekomen bij het oude vertrouwde hotel en dook ik zo vanuit mijn schoenen het heerlijke warme bedje in, wat al een week op mij stond te wachten!


Hopelijk hebben jullie net zoveel van mijn verhaal genoten als ik in dat verhaal zelf gedaan heb!

Alvast bedankt voor al jullie reacties, ik waardeer het zeer!

Groetjes uit de rimboe,
Ruud