Herfst in Vancouver
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
07 Oktober 2011 | Canada, New Westminster
De bladeren vallen van de bomen, de wolken kruipen steeds meer uit hun schulp, het hockeyseizoen is begonnen, het parkeerterrein hier vult zich met campers en er komen meer mensen terug dan dat er vertrekken, in andere woorden, het is herfst in Vancouver!
Het seizoen loopt op zijn eind, en het aantal personeelsleden verminderd per week. Ik ben hier samen met twee Zwitsers tot het einde, 31 oktober. Ik krijg vaak de vraag wat ik vanaf November ga doen, en ik ben helaas nog steeds op zoek naar een antwoord. Mijn vlucht naar Nederland staat pas gepland in 2012 dus dat is geen optie. Een andere baan in Vancouver? Of ergens anders in Canada? Rondreizen door Amerika? Ik zie wel waar de wind mij heen blaast. Zoals een wijze vrouw, ook wel genaamd 'moeder' in de volksmond, ooit zei tegen mij: "Kijk niet naar de toekomst, je leeft in het nu, geef daar de aandacht aan". Tsja, wat doe ik dan nu zoal? Ik werk vijf dagen in de week, en om mijn vrije tijd op te vullen ben ik een voetbalteam gaan trainen en coachen. Ik kreeg een U12 boys team aangewezen, wat inhoud dat ik 11-jarige jongens mag bijscholen in dit vak. Dit team had vorig jaar alles verloren en maar 1 doelpunt gemaakt (nota bene een eigen doelpunt van de tegenstander), dus ik heb nogal wat werk voor de boeg.
Inmiddels hebben we vier wedstrijden achter de rug en staan we op 7 punten met 8 doelpunten voor en 8 doelpunten tegen (2-2, 0-4, 3-2 en 3-0) wat mij veel complimenten heeft opgeleverd van de ouders. Ik ben zelfs uitgenodigd voor een 'Thanksgiving diner' dit weekend. Een enorme eer. Verdere complimenten zijn onder andere:
Vader van een speler van de tegenpartij: "Ik wou dat mijn zoon bij jou in het team zat".
Moeder van mijn speler: "Ik hoorde van Max dat je een fantastische coach bent".
Opa van mijn speler: "Ik houdt van de manier waarop jij coacht, ga zo door!"
Moeder van mijn speler: "Als je tijd over hebt, kan je dan het team van mijn andere zoon ook coachen?"
Vader van mijn speler: "Jij hebt ze in een maand tijd meer geleerd dan alle vorige trainers bij elkaar".
Ik hoop nu alleen nog op een compliment van een oudere zus, maar die komen zelden kijken helaas.
Ook niet geheel onbelangrijk, ik ben vorige week verhuist, dus stuur geen kaartjes meer! Mijn vorige kamergenootje is naar de binnenstad verhuist, en kon niemand vinden om de kamer over te nemen, en ik wil geen volle pond betalen voor het appartement dus besloot ik om ergens anders te gaan wonen. Ik woon nu dichter bij mijn werk, het is goedkoper, maar een stuk minder luxe (lees: spinnen in de douche) en geen prachtig uitzicht aangezien ik een kamer in een kelder heb, wat vrij normaal is in Canada. Dit is gelukkig maar tijdelijk, tot 31 oktober, en dan is het afwachten wat het lot voor mij in petto heeft. Een goede afsluiter zeker, aangezien het die dag Halloween is.
Ik ga volgende week, 13 oktober, naar de open dag van de Vancouver Film School, en wie weet komt daar iets uit voort.
Ik hou jullie op de hoogte van alles.
Om nogmaals een indruk te krijgen van deze prachtige stad, is het zeker de moeite waard om deze video te bekijken:
http://www.youtube.com/watch?v=-enK5zZm_fc
Tot het volgende verslag!
Het seizoen loopt op zijn eind, en het aantal personeelsleden verminderd per week. Ik ben hier samen met twee Zwitsers tot het einde, 31 oktober. Ik krijg vaak de vraag wat ik vanaf November ga doen, en ik ben helaas nog steeds op zoek naar een antwoord. Mijn vlucht naar Nederland staat pas gepland in 2012 dus dat is geen optie. Een andere baan in Vancouver? Of ergens anders in Canada? Rondreizen door Amerika? Ik zie wel waar de wind mij heen blaast. Zoals een wijze vrouw, ook wel genaamd 'moeder' in de volksmond, ooit zei tegen mij: "Kijk niet naar de toekomst, je leeft in het nu, geef daar de aandacht aan". Tsja, wat doe ik dan nu zoal? Ik werk vijf dagen in de week, en om mijn vrije tijd op te vullen ben ik een voetbalteam gaan trainen en coachen. Ik kreeg een U12 boys team aangewezen, wat inhoud dat ik 11-jarige jongens mag bijscholen in dit vak. Dit team had vorig jaar alles verloren en maar 1 doelpunt gemaakt (nota bene een eigen doelpunt van de tegenstander), dus ik heb nogal wat werk voor de boeg.
Inmiddels hebben we vier wedstrijden achter de rug en staan we op 7 punten met 8 doelpunten voor en 8 doelpunten tegen (2-2, 0-4, 3-2 en 3-0) wat mij veel complimenten heeft opgeleverd van de ouders. Ik ben zelfs uitgenodigd voor een 'Thanksgiving diner' dit weekend. Een enorme eer. Verdere complimenten zijn onder andere:
Vader van een speler van de tegenpartij: "Ik wou dat mijn zoon bij jou in het team zat".
Moeder van mijn speler: "Ik hoorde van Max dat je een fantastische coach bent".
Opa van mijn speler: "Ik houdt van de manier waarop jij coacht, ga zo door!"
Moeder van mijn speler: "Als je tijd over hebt, kan je dan het team van mijn andere zoon ook coachen?"
Vader van mijn speler: "Jij hebt ze in een maand tijd meer geleerd dan alle vorige trainers bij elkaar".
Ik hoop nu alleen nog op een compliment van een oudere zus, maar die komen zelden kijken helaas.
Ook niet geheel onbelangrijk, ik ben vorige week verhuist, dus stuur geen kaartjes meer! Mijn vorige kamergenootje is naar de binnenstad verhuist, en kon niemand vinden om de kamer over te nemen, en ik wil geen volle pond betalen voor het appartement dus besloot ik om ergens anders te gaan wonen. Ik woon nu dichter bij mijn werk, het is goedkoper, maar een stuk minder luxe (lees: spinnen in de douche) en geen prachtig uitzicht aangezien ik een kamer in een kelder heb, wat vrij normaal is in Canada. Dit is gelukkig maar tijdelijk, tot 31 oktober, en dan is het afwachten wat het lot voor mij in petto heeft. Een goede afsluiter zeker, aangezien het die dag Halloween is.
Ik ga volgende week, 13 oktober, naar de open dag van de Vancouver Film School, en wie weet komt daar iets uit voort.
Ik hou jullie op de hoogte van alles.
Om nogmaals een indruk te krijgen van deze prachtige stad, is het zeker de moeite waard om deze video te bekijken:
http://www.youtube.com/watch?v=-enK5zZm_fc
Tot het volgende verslag!
-
08 Oktober 2011 - 18:05
Andre (niet Heit) :
Wat een prachtige complimenten! Mooi te lezen dat jouw aanpak zijn vruchten afwerpt. Maar dat kan natuurlijk ook niet anders, jij bent getraint in de "Hollandse School" :) en wij kunnen voetballen.
Met jouw mentaliteit komt er vanaf 31-10 echt wel iets op jouw pad! No worries!
Fijn weekend nog Rudy! -
15 Oktober 2011 - 21:16
Mam:
Nou zijn wij natuurlijk wel heel benieuwd hoe jij het op die filmacademie hebt gehad.Het filmpje van Vancouver was al prachtig.Bedankt voor je mooie verslag,groetjes en een dikke knuffel van je moeder. -
15 Oktober 2011 - 22:02
Heit:
Alweer een mooi verhaal Ruud
Wij hopen dat alles nog goed komt na 31okt. We horen nog wel hoe het is afgelopen met de filmschool.Misschien tref je daar wel een mooie actrice en heeft ze nog een rolletje voor je.
Het is al laat dus duik ik nu met mijn actrice in bed misschien krijg ik ook nog een rolletje. Groeten Heit -
28 Oktober 2011 - 08:03
Tante José:
Nou Ruud, we zijn weer helemaal bij!
Bedankt voor de leuke kaart, dat je aan ons denkt is toch niet niks. Vaak is het zo uit het oog uit het hart. Wij zijn benieuwd wat je straks ga doen of heb je inmiddels al een baan? Gaat je zeker lukken. Ook hier is het herfst, wel een hele mooie droge met prachtige kleuren.
Wij zijn met de jongens en hun meisjes een weekendje naar Den Bosch geweest, erg gezellig. Voor de rest gaat hier alles z'n gangetje de B&B is op z'n tijd bezet met leuke mensen en we gaan af en toe een weekendje weg.
Ruud veel succes met het vinden van een leuke job en anders geniet van de voetbaltrainingen.
Doei, hartelijke groetjes van,
Ome Pieter en tante José uit het mooie Baarlo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
