Fjorden & Fjellet

Geachte trouwe lezers en mensen die al dan niet per ongeluk op deze pagina terecht zijn gekomen,

Hier ben ik weer! Na een afwezigheid van twee jaar heb ik eindelijk weer inspiratie gevonden om jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen. Een verslag schrijven is namelijk soortgelijk aan keutelen, dat wil je ook niet forceren. Pas als het gevoel goed is moet je er voor gaan zitten. En als je niet erg lekker bent, en de uitscheidingen erg vloeibaar zijn, wil je dat met niemand delen, dus ook zo'n verhaal niet. De afgelopen twee jaar heb ik periodes gehad dat ik niet lekker in mijn vel zat, en ondanks het wegblijven van een stromende stoelgang kon ik nergens echt motivatie uitputten om een positief gestemde blog te schrijven vol onzinnig gefabriceerde grapjes.

Het leven als een 27-jarige is namelijk te vergelijken met drijven tussen wal en schip. (Nog iets zwaarder dankzij al die Doritos en ik zou wellicht gezonken zijn.) Want dit is juist zo'n leeftijd dat je wilt wegvaren op een schip die jouw carrière in goede banen leidt. De meeste schepen hebben echter strikte toegangseisen. Zo wordt er voor elke baan minimaal twee jaar aan ervaring gevraagd, en hebben schoonmakers minstens een bachelor op zak nodig voor ze kunnen beginnen te moppen. Achterblijven op de wal is daarentegen ook geen optie, aangezien ik daarvoor inmiddels al te duur ben en klanten daardoor afwezig blijven...

Gisteren heb ik echter na maandenlange werkeloosheid weer een salarisstrook mogen ontvangen, en dus is de glimlach weer terug op mijn gezicht. Zeker aangezien ik wederom werkzaam ben in Noorwegen, het land waar niet alleen de bergen hoog zijn.

"Maar wat is er verder allemaal gebeurd in de afgelopen twee jaar sinds mijn laatste verhaal?"

Vorig jaar heb ik bijvoorbeeld wederom vijf maanden lang op een camping in Zuid-Frankrijk gewerkt. Ditmaal als 'Hoofd Receptie'. Voordat ik te oud ben voor seizoensbaantjes wilde ik namelijk nog eenmalig terug keren naar het land wat zichzelf dit jaar de gouden medaille door de neus boorde op het EK in nota bene hun eigen land.

Daarna heb ik het verdiende geld uitgegeven aan een vakantie in Normandië, een PlayStation4 en een backpack tocht door Oost-Europa. Alle drie erg vermakelijk en leerzaam.

Om vervolgens weer wat knaken te kunnen bijschrijven op mijn rekening ben ik aan de slag gegaan in de Zwitserse Alpen. Dat duurde echter maar 3 werkdagen, toen ik in de gaten kreeg dat ze 15 uren per dag werken een rustige dag noemden. Mijn keuze daarna bleek ook al geen voltreffer te zijn, want hoewel Guernsey een prachtig eiland is, zijn de mensen daar niet het evenbeeld van. Bovendien kwam ik daar ook tot de conclusie dat een baan in een formeel 4-sterren deluxe hotel mij niet op de buik geschreven is. Het feit dat het personeelsverblijf 12 kilometer verwijderd was van het hotel, plus het geringe aantal bussen, maakte dat je halve salaris opging aan taxi vervoer. Als ze überhaupt de moeite namen om salaris uit te betalen. Het eiland waar je óf in een Porsche rijdt, óf jezelf moet voortbewegen op een tweewieler. Beide uiteraard aan de linkerkant kwam ik na enkele dagen en veel getoeter achter.

Maar dat is allemaal verleden tijd. Nu ben ik inmiddels al weer zeven weken werkzaam in het Noorse Fjordengebied. In het pittoreske dorp Flåm adviseer ik toeristen over de vele mogelijkheden in dit gebied. Flåm maakt namelijk deel uit van het Sognefjord, wat het langste (ca. 204km) en diepste (ca. 1300m) fjord van Noorwegen is. Met 300 inwoners stelt dit dorp verder niets voor, ware het niet voor de gemiddeld 4000 toeristen die hier per dag voet zetten. Veelal komend van de grote cruiseschepen die hier aanmeren, heb ik dagelijks te maken met vele nationaliteiten, en al die nationaliteiten hebben stereotypes over zich heen geschetst, die nog grotendeels waar zijn ook.

Ca. 40% van de toeristen komt uit Azië - oftewel 'De Invasië'

- Spenderen meer uren per dag met een selfiestick dan Tiger Woods met een golfstick.
- Weigeren iets anders dan noedels te eten, en bereiden dit gerecht geregeld voor in buffetvorm te midden van ons kantoor
- Betalen alles met hun pinpas. Zelfs al zijn de transactiekosten alleen al drie keer zo duur dan die kleine ansichtkaart
- Maken zeer regelmatig familiefoto's voor ogenschijnlijk onbelangrijke achtergronden (Lantaarnpalen, fietsen en ansichtkaartrekken)
- En ja, familiefoto's, want alleen reizen doen ze niet, nee, deze groepen zijn inclusief:

Opa; Grijsharig met een gebogen lichaam, meestal met de handen op de rug rondkijkend in een snel 360 graden traject. Erg zwijgzaam. Kleden zich naar hun haarkleur.

Oma; Langer dan 1,50m kom je deze niet tegen. Een veel te grote sportzonnebril en parels te grootte van knikkers in hun oren maken deze look af. Spreken alleen hun eigen taal en zijn daarin erg volhardend.

Vader; Staat meestal op de achtergrond luidruchtig te discussiëren met soortgenoten tot de noedels klaar zijn.

Moeder; Waar Nederlandse moeders gespecialiseerd zijn in het vinden van de beste koopjes, daar kopen Aziatische moeders dure souvenirs in Noorwegen die nota bene gemaakt zijn in hun eigen land. En dan die kapsels...bespaar dat geld op de souvenirs aan ga naar een degelijk kapsalon is mijn advies.

Zoon; Vaak de enige die, al dan niet gebrekkig, Engels spreekt. Antwoord alles met een ja en een glimlach. Stelt vervolgens dezelfde vraag maar dan anders geformuleerd.

Dochter; Nadeel van zo'n één kind beleid is dat deze persoon een beschrijving laakt.


Ca. 10% is Engels

-Inclusief de welbekende sportsokken in sandalen
-Klagen niet over het slechte weer, aangezien ze het thuis al gewend zijn
-Zijn altijd netjes en beleefd, en vaak in voor een grapje

Ca. 10% is Italiaans of Spaans

-In beide gevallen is het altijd de vrouw die het eerste (en laatste) woord heeft.
-Dit begint dan uiteraard met "Italiano?" of "Spanish?".
-Nadat ik dan met een "nee sorry" geantwoord heb, komen de eerste handgebaren en scheldwoorden binnensmonds tevoorschijn.
-Vervolgens druipen ze af, of proberen ze het bij een collega.
-Vooral te herkennen aan het gebrek van een glimlach. Wellicht dat het iets met het klimaat te maken heeft, aangezien de gemiddelde temperatuur bij hun in de winter hoger ligt dan hier in de zomer.

Ca. 5% is Frans

-Openen altijd met "Bonjour", want het Noorse "Hei" is zelfs voor hen te lastig.
-Zodra ze weten los te peuteren dat ik ook een beetje Frans machtig ben komt de grammatische TGV de kast uit rollen.
-Bij de enkeling die wel Engels spreekt het gesprek afsluiten met een 'Au Revoir' wordt niet gewaardeerd.

Ca. 5% is Amerikaans

-En laten dit ook nadrukkelijk blijken
-Vragen regelmatig waar de McDonalds te vinden is...
-Of het stadscentrum...
-en reageren verbaasd als je verteld dat deze regio vooral bekend is vanwege het mooie natuurlandschap
-En zodra iets niet naar wens is, wat altijd de schuld is van de tegenpartij, dan willen ze gelijk een rechtszaak aanspannen.

Ca. 10% is Duits

-Kiezen eerst zorgvuldig een portie brochures uit, voordat ze vragen of wij deze ook in de Duitse variant hebben.
-Duitse kampeerders die vragen waar ze gasflessen kunnen kopen blijft scheve gezichten opleveren

Ca. 5% is Nederlands of Belgisch

-Het enige volkje wat boven op de berg refereert als "Upstairs".
-Of komt vragen of er nog een goede wandeling te vinden is in "The Neighbourhood".
-Om vervolgens verbaasd te reageren als ik terug praat in hun eigen taaltje.
-"Loop je hier stage?"

Ca. 5% is Scandinavisch

-Komen alleen iets vragen als ze het echt nergens anders te weten kunnen komen.
-Vanwege mijn aparte accent denken ze allemaal dat ik Deens ben, op de Denen zelf na, die vinden dat alle Noren een apart accent hebben.

Ca. 5% is Indisch

-Komen met de gehele familie aan de balie staan
-"2 minuten lopen naar ons hotel?! Waar kunnen wij een taxi vinden?" oftewel, doen absoluut niet aan beweging, en hebben ook geen enkele interesse in bergwandelingen of fietstochtjes.
-Beschouwen elke andere nationaliteit als minderwaardig en dringen daarom altijd voor in de rij, omdat ze henzelf belangrijker vinden.
-Negeren gestelde regels en weigeren zich aan te passen aan de lokale cultuur en gewoonten.
-Stellen de vraag die ze in gedachten hadden om daarna ter plekke zoveel mogelijk vragen te improviseren. En de daarbij behorende driedubbele bevestigingen in ontvangst te nemen.
-Willen altijd en alleen de kinderprijs betalen voor hun kinderen, zelfs al zijn ze 35 en hebben ze een langere baard dan Sinterklaas.
-Worden door de meerderheid van de seizoenswerkers hier gezien als de meest irritante en vervelende nationaliteit van alle toeristen.

Ca. 5% is Russisch, Pools of een andere nationaliteit die Vodka als ontbijt drinkt

-De prijzen voor alcohol in Noorwegen zijn zo extreem duur dat er geen geld meer over is voor excursies, en deze toeristen meestal nog steeds sober zijn. Een periode waarin ze niet te harden zijn.


Zoveel verschillende nationaliteiten en type personen dat het tegelijk frustrerend en interessant is om hier te werken. Een cruiseschip vol met Britse toeristen maakt de dag veel gemakkelijker en leuker dan een buslading vol Chinezen met een splaakgeblek. Maar het meest frustrerende is nog dat het merendeel van de toeristen hun IQ vergeet mee te nemen op vakantie. Sommige vragen of situaties die ik krijg zijn zo ontzettend dom dat ik soms moeite heb om mijn lachen in te houden. Ik zal er een paar met jullie delen:

- Bij het aankopen van vijf postzegels zeg ik "70 kronen alstublieft." (ongeveer 8 euro), waarop de vrouw een Euro overhandigd en zegt: "Het wisselgeld mag je houden."...

- Een Amerikaanse vrouw vraagt waar alle winkels zijn. Ik antwoord dat dit een klein dorpje is en wij alleen enkele souvenir winkels hebben. Waarop ze reageert: "Dus jullie hebben alleen maar fjorden en bergen hier?!"...

- "Zijn er ook tochten per bus over het fjord?"

- Een Amerikaanse vrouw vraagt luidkeels "Where can I find the bus stop?!" Waarop ik antwoord: "If you go across the hall and exit the building on your left, you'll see one bus stop, and that's the one!", waarna ze verbaasd kijkt en vraagt: "English please..."

- Een vrouwelijke toerist vraagt doodleuk wanneer de volgende bus naar Bodø vertrekt. (Bodø ligt zo'n 1200km noordelijker, en is per auto alleen al minstens 16 uren rijden).

Het is soms lastig om een egocentrische barrière bij toeristen te doorbreken als hun reisplannen niet reëel zijn. Noorwegen is een groot land waarbij de afstand van A naar B soms groter is dan Google Maps je doet denken. Als wij deze toeristen duidelijk maken dat hun geplande dagtrip naar de Gletsjer onmogelijk is, omdat het halfuurtje rijden wat hun in gedachten hadden in werkelijkheid 3 uren is, dan is flexibiliteit soms ver te zoeken.

Ook zijn er mensen die al hun focus op de vraag leggen, en daardoor geen oor meer hebben voor het antwoord.

Toerist: "Ik wil graag een ticket voor de trein!"
Ik: "Sorry, deze verkopen wij niet, u kunt bij het ticketcenter terecht voor een treinticket."
Toerist: "Hoeveel kost een retourtje?"
Ik: "440 kronen, maar wij verkopen deze niet."
Toerist: "Is er nog plaats voor de 14:40 trein?"
Ik: "Dit kan ik u niet zeggen. U kunt bij het ticketcenter terecht voor de beschikbaarheid."
Toerist: "Verkopen jullie ook familietickets?"
Ik: "Mevrouw, wij zijn het informatiecenter, aan de overkant bij het ticketcenter kunt u kaartjes kopen!"
Toerist: "Zeg dat dan!"

Al met al een mentaal zware baan om deze toeristen in goede banen te leiden. Iedereen kan reizen, maar dat maakt je nog geen goede toerist. Sommige mensen doen er gewoon beter aan om tijdens de vakantie thuis te blijven. Want als je graag een land wil bezoeken, dan neem ik aan dat die mensen zich verdiepen in het desbetreffende land, en niet hier in Noorwegen komen om met Euro's te betalen en zichzelf af te vragen waarom er alleen maar Fjorden zijn in plaats van steden.

Zelf ben ik natuurlijk ook gewoon een halve toerist, die naast de dagelijkse arbeid ook zoveel mogelijk uitstapjes wil maken. Zo heb ik de meest bekende wandelingen hier al gelopen, en heb ik tochtjes over het fjord gemaakt met een kano en een RIB-boot. De excursies kan ik namelijk gratis doen onder het mom van "Ik moet dit uitproberen van mijn baas". Deze reden is echter minder productief bij het versieren van de lokale meiden. Grotexcursies vallen blijkbaar buiten de boot.

Net als in mijn vorige verslag blijf ik vermelden dat de Noorse meiden niet om over naar huis te schrijven zijn. Dat scheelt jullie dan misschien weer een postzegel. Gelukkig zijn hier genoeg andere nationaliteiten aan het werk, zodat ik toch nog een beetje de internationale toerist kan uithangen. Echter zijn de meeste vrouwen hier pas actief na enkele alcoholische versnaperingen. Deze zijn zo verschrikkelijk prijzig dat mijn krenterige en typisch Nederlandse persoonlijkheid daar acuut van begint te trillen als een alarm in de vroege ochtend. Deze situatie is erg vergelijkbaar met de bekendste lokale attractie, de Flåmsbana, een kort treintraject dat wordt gepromoot als één van de mooiste ter wereld. Het is zonder twijfel de duurste, en naar mijn mening helaas niet de moeite waard. Dus moet ik dat drankje nou gaan aanschaffen of niet?

Er valt hier echter nog genoeg ander leuks te ontdekken, en mijn to-do lijstje is nog lang niet afgestreept. Mijn contract loopt tot 22 oktober, en in die periode wil ik bijvoorbeeld nog;

- De Rallarvegen (82km) fietsen.
- De hoogste berg van Noorwegen (Galdhøpiggen) beklimmen.
- Een week zonder regen meemaken
- Een gletsjerwandeling maken / snowboarden in de zomer
- Kamperen op Prest (Google -> Prest Aurland)

En natuurlijk op zoek naar een volgend avontuur voor in de winter!

Mochten er vragen zijn, of heeft dit verhaal jouw nieuwsgierigheid gewekt om langs te komen, laat het dan weten! Of ik er wat mee doe is een ander verhaal, eentje die waarschijnlijk niet gepubliceerd gaat worden.

Bedankt voor het lezen, og vi snakkes!

Ps. Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door drie blikjes energydrink, een zak cashewnootjes en mijn koptelefoon met de daaruit komende bombastische muziek van de Noorse componist Thomas Bergersen :)