Een weekendje Vancouver Island

Ik ga op reis en neem mee...

de zon!

1. Inleiding

Eindelijk hadden we een paar dagen achter elkaar zon hier in Vancouver, en ik had juist deze dagen gekozen om een uitstapje te maken. Ik had eerst plannen om met een Nederlandse collega naar Amerika te gaan om daar 4th of July (Onafhankelijkheidsdag) te vieren, maar dat ging niet door omdat het die dag erg druk was op het werk en daarom moest een van ons achterblijven. Ik besloot daarom maar geen dure auto te huren en met de boot naar het eiland te gaan.

2. Overtocht naar het eiland

Zondagochtend heb ik de trein gepakt richting de veerboot en het was prachtig weer dus de korte broek ging aan, blousje er overheen en de zonnebril op mijn neus. Om de beschrijving compleet te maken, ik had ook nog schoenen aan en datzelfde bos krullen op mijn hoofd. Na anderhalf uur in de trein en de bus kwam ik dan bij de veerboot die op het punt stond te vertrekken. Twee uur varen later kwam ik tot de conclusie dat dit werkelijk de mooiste tocht is die ik ooit heb gevaren. Eenmaal de boot op zocht ik een lekker plekje in de zon met een mooi uitzicht, en dat kwam tijdens de tocht goed van pas toen we tussen allemaal eiland(jes) gingen varen. Witte vuurtorens op een klif tussen de naaldbossen, walvissen en orka's die water uit hun spuitgat blazen in de verte, en dat warme zonnetje dat op je krullige koppie schijnt maken de overtocht erg aangenaam, en dat voor maar 15 dollar!

3. De hoofdstad van British Columbia

De boot komt aan in Schwarz Bay, en vandaar neem ik een dubbeldekker richting Victoria, de hoofdstad van de provincie waar ik in woon. Victoria is een sfeervolle stad met als hoogtepunt de haven waar alle toeristen zich verzamelen om naar de bandjes te luisteren die daar aan het spelen zijn of geld te werpen in de hoed van de straatartiest die net zijn kunstje heeft vertoond. Ik sliep deze eerste nacht in een hostel en heb daar de avond doorgebracht in de bar met 3 meiden uit Edmonton die 'Trivial Pursuit' aan het spelen waren. En aangezien ik op één keer na (dankjewel mam!) alle Trivial Pursuit avonden gewonnen heb, besloot ik deze uitdaging aan te gaan. Een uur later zaten de drie meiden met een open mond, en ik met de overwinning. Bof ik even dat veel vragen over Europa gingen en ik daar nou net iets wat meer van af wist dan hun, vraag me niet hoe.

4. Rideshare naar Tofino

Ik had van tevoren al iemand gevonden op internet die een plek in de auto aanbood van Victoria naar Tofino, een klein surfersdorpje aan de weskust van het eiland. Aangezien de bus 50 dollar kost was mijn besluit snel gemaakt. Om 10 uur kwam er een witte pick-up voor het hostel staan en ik stapte in bij Gisele, een Canadese die in Victoria woont en graag gaat surfen in Tofino, en Karolina, een Duitse backpacktoeriste. Nu zullen de mannen die dit lezen wel denken, "wat een geluksvogel!", nou ik zal jullie vertelen, het heet niet voor niks carpoolen in plaats van carpaalen!

We reden eerst naar Nanaimo, en vanuit daar namen we de weg in westelijke richting naar Tofino. Onderweg hadden we verschillende 'toeristische momentjes' en dat was een ander voordel ten opzichte van de bus. Een bos met gigantisch hoge bomen, een kletterende waterval met uitzicht op besneeuwde bergtoppen, een overstekende beer en een restaurantdak bedenkt met gras waarop geiten liepen te grazen. Het was avond toen wij Tofino bereikten, en tot onze grote teleurstelling kwamen we er achter dat alle goedkope verblijfplekken al bezet waren. Er was nog één motelkamer beschikbaar net buiten het dorp, en omdat we wanhopig waren hebben we deze kamer voor 90 dollar moeten huren. Deze kamer was maximaal 9 dollar waard, het enige positieve was namelijk die mooie Duitse meid die een bed verderop lag (en daar ook bleef mam, ik weet dat je nu weer die typische giegel tevoorschijn toverd).

5. Kayakken

De volgende dag wilde ik gaan surfen maar tot mijn grote spijt waren er amper golven, ik besloot daarom om te gaan kayakken, maar de verhuurders wilden niemand alleen laten gaan, ondanks al mijn ervaring. Ik moest voor 60 euro een tour boeken als ik wilde gaan kayakken, nou vooruit dacht ik (Ik dacht eigenlijk "smerige afzetters hier!" maar ik moet dit verslag wel een beetje netjes houden uiteraard.) Samen met twee instructeurs, een koppel uit Zwitserland en een familie uit Amerika begon ik aan de tocht, deze was erg mooi en er was zelfs de gelegenheid om die trotse Amerikanen hun mond te snoeren door middel van een kleine race. Ik won deze met afstand van twee Amerikaanse leeftijdsgenootjes en de rest (inclusief instructeurs) en dat was na de Trivial Pursuit alweer mijn tweede overwinning, confidence boost!

6. Witchhiking

Ik moest de volgende dag weer aan het werk dus ik besloot om mijn spullen te pakken rond lunchtijd en met de duim in de lucht op zoek te gaan naar vervoer. Zo'n 40 minuten later kreeg ik eindelijk mijn eerst lift aangeboden, het was weliswaar maar 500 meter want deze auto ging daar rechtsaf maar het was een vriendelijk gebaar. Wederom 40 minuten gewacht tot mijn tweede aanbieding, een lift naar het kruispunt Tofino-Ucluelet-Nanaimo, beter dan niks en daar waren de kansen groter omdat er daar ook toeristen reden vanuit andere dorpjes. Er stonden nog meer jongens te liften, sommigen al een paar uur, dus ik balen als een stekker, en om het nog erger te maken kwamen er twee meiden aan lopen die net begonnen te liften en binnen twee(!) minuten werden opgepikt (lees: Discriminatie*). Ik deed wat simpel rekenwerk en kwam tot de conclusie dat niemand zou stoppen voor 7 liftende kerels, ik besloot daarom het eerste stuk te gaan lopen. Het was een mooie weg om te lopen, niet druk en mooie panorama's. Ik stak mijn duim op bij elke auto die aan kwam rijden, maar meestal schoof ik twee vingers op als ze voorbij reden. Na een halfuur lopen kwam ik twee andere lifters tegen die druk aan het wijzen waren naar mij, ik snapte niet waarom, totdat ik achterom keek en op nog geen 5 meter van mij een beer in de berm zag zitten. Deze zat gras te eten en vormde gelukkig geen direct gevaar voor mij. Ik schoot wat plaatjes en binnen twee minuten stonden er ineens zes auto's stil om mijn idee na te bootsen. Voor een beer stoppen ze wel, maar voor mij niet, wat me er toe aan leidde om de volgende autosticker te introduceren: (Ik rem niet voor een medemens in nood, maar wel voor een harig beest dat niet kan praten, oftewel ik ben een idioot en zal de volgende keer wel stoppen voor die vriendelijke krullenbol die deze sticker heeft bedacht en daarmee miljonair is geworden).

* Geef de bestuurder eens ongelijk in dit geval!

Het was inmiddels half vier en eindelijk stopte er een auto, ik stapte in en vervolgde mijn weg naar de veerhaven van Nanaimo. Het was een koppel uit Nanaimo zelf en ze zagen mij al eerder staan op de heenweg en besloten toen om mij op te pikken als ik er op de terugweg nog steeds stond. Ze waren erg aardig en brachten me helemaal naar de veerboot, daarnaast ben ik altijd welkom bij hun in Nanaimo als ik in de buurt ben. Het laatste deel van mijn reis bracht ik door op de boot van Nanaimo naar Horseshoe Bay (Noord Vancouver) en ondanks dat het een kaal stuk zee was genoot ik toch van de zonsondergang die neerdaalde op Vancouver, en omdat het zo helder was kon je achter de stad ook nog Mount Baker zien oprijzen. Deze vulkaan/berg ligt een stuk verderop in Amerika. Toen ik de volgende dag weer aan het werk ging was het bewolkt met af en toe wat druppels.

Ik kom terug van vakantie en vergeet...

de zon!