Een nare déjà vu

Aangeslagen kwam ik vandaag thuis, "alwéér niet" ging er door mijn hoofd. Ik zette de TV aan en zag in grote letters "BREAKING NEWS" staan, er stonden (politie)auto's in de brand, allemaal rookwolken en traangas in beeld, en er was een menigte buiten zinnen die de politie niet onder controle kon houden. Dan te bedenken dat ik een halfuur daarvoor nog tussen de menigte stond...


11 Juli 2010 staat bij elke Nederlander in het geheugen gegrift als de dag waarop wij bijna de wereldbeker in onze armen konden sluiten, helaas was daar die kleine blanke Spanjaard genaamd Iniesta die de droom uiteen liet spatten.

15 Juni 2011, bijna een jaar later, staat bij de inwoners van Vancouver en de rest van de Vancouver Canucks fans in het geheugen gegrift als de dag waarop ze bijna de Stanley Cup voor de eerste maal in de prijzenkast konden zetten, helaas waren daar de Boston Bruins, die een dikgedrukte streep door die rekening hebben gezet.


Zoals ik jullie in mijn vorige verslag al verteld heb deed het ijshockeyteam uit Vancouver (de Vancouver Canucks) het erg goed in de Stanley Cup, welke vergelijkbaar is met de wereldbeker voetbal. Ze kwamen zelfs tot de finale, waarin ze 7 wedstrijden moesten spelen tegen de Boston Bruins, en het team dat als eerste 4 gewonnen had die won de beker (bij ijshockey play-offs bestaat er geen gelijkspel).

Vancouver moest de eerste twee wedstrijden thuis spelen, en die wonnen ze met respectievelijk 1-0 en 3-2 (verlenging na 2-2), daarna moesten ze naar Boston voor wedstrijd 3 en 4, dat werd een ware nachtmerrie voor hun, 8-1 en 4-0 verlies, wedstrijd nummer 5 was in Vancouver en die werd nipt met 1-0 gewonnen. Nu stonden ze met 3-2 voor in wedstrijden en moesten ze wedstrijd #6 in Boston winnen om kampioen te worden, deze verloren ze echter met 5-2 waardoor er een game 7 aan te pas moest komen.

Vandaag was het zover, game 7 begon om vijf uur en we mochten gelukkig eerder vertrekken vanaf het werk om zo de hele wedstrijd te kunnen zien en de spits te vermijden. We besloten om met het team naar Downtown Vancouver te gaan om daar met 300.000 andere fans de wedstrijd te gaan kijken. Het was heerlijk weer, niet heel warm dankzij de frisse wind maar wel een lekker zonnetje. De wedstrijd begon goed, Vancouver was een stuk beter en het publiek begon helemaal los te gaan. Helaas kwam Boston op een 1-0 voorsprong en na de pauze kwamen ze zelfs op 2-0. Toen wij met een man meer kwamen te staan op het ijs kreeg iedereen weer hoop, maar dat gevoel was maar kort toen Boston met een man minder de 3-0 tegen het net joeg. Toen Vancouver daarna vol op de aanval ging spelen kregen ze ook nog eens de 4-0 tegen uit een counter en dat hakte erin bij de supporters, die in alle haast vervoer zochten om het laatste fluitsignaal te vermijden. Sommigen bleven nog wel in de binnenstad hangen en gingen hun frustratie uiten op onschuldige auto's en controle handhavende politieagenten. Dit zag ik later allemaal op het nieuws, en het zag er best ernstig uit, gelukkig dat ik niet ben gebleven. Voor meer nieuws en foto's:

http://www.cbc.ca/news/canada/british-columbia/story/2011/06/15/bc-stanley-cup-fans-post-game-7.html

Ik heb dus nu binnen een jaar tijd twee teams aangemoedigd die beiden de finale hebben gehaald en daarin op zure wijze werden uitgeschakeld, misschien wordt het tijd om de volgende keer de tegenstander aan te moedigen zodat wij toch winnen.


Na dit hele verhaal over de wedstrijd vragen jullie je vast nog steeds af hoe het nou met mij gaat. Want goed, deze blog draait toch wel om mij en niet een ijshockeyteam.

Met mij gaat het prima, ik woon hier nu twee maanden en begin al echt te wennen aan het leven hier in Canada. Verder heb ik nog niet echt spannende verhalen aangezien ik de meeste dagen aan het werk ben en dat nou niet echt een spectaculaire baan is. Ik heb echter wel mijn eerste celeb gespot, bij een wedstrijd van de Canucks zag ik Chad Kroeger op straat lopen met zijn vriendin en nog een koppel, voor degenen die hem niet kennen, hij is de zanger van de Canadese rockband Nickelback.

Binnenkort komen er allemaal feestdagen aan, 1 juli is het Canada dag en 4 juli is het Onafhankelijkheidsdag in Amerika. Ik laat jullie volgende week wel weten wat mijn plannen daarvoor zijn, als jullie vragen hebben, stel ze gerust hier, op facebook of hyves en berichtjes zijn ook welkom, ik zal ondertussen ook wat ansichtkaarten op de bus doen.

Tot het volgende verhaal!