Stopover in Chicago

Het waren maar 7 uurtjes, maar zo pak ik wel mooi de Verenigde Staten mee in mijn waarbenjij wereldlijst =D

In het volgende reisverslag vertel ik alles over de reis naar Vancouver en de eerste uren daar in de officieël verkozen tot mooiste stad ter wereld.

Deze onderbreking gaat over de tijd die ik spendeerde tussen mijn landing op Chicago O'Hare airport (13:23) en de tijd waarop mijn vertraagde vlucht richting Canada vertrok (21:00). In deze korte periode heb ik heel Chicago gezien, hoe heb ik dat gedaan vraag je jezelf nu waarschijnlijk af.

Nadat ik mijn spullen weer op de band had gelegd voor de volgende vlucht ging ik op zoek naar de trein die mij naar 'Downtown Chicago' zou brengen. Eerst nog even wat Amerikaanse Dollars ophalen en daarna met een briefje van 20 en een briefje van 5 op zoek naar de trein. Eenmaal gevonden moest ik een kaartje van 2 dollar kopen in een automaat die geen wisselgeld gaf. Er was in de verste verte geen winkel te zien die geld kon wisselen (het perron lag ondergronds, en een flink eind lopen vanaf de terminal) dus ik naar de straatartiest, of eigenlijk tunnelartiest, die verderop stond te pingelen op zijn gitaar. Deze man wilde wel wat losse dollars ruilen voor mijn briefje van vijf, maar dan moest ik wel een paar liedjes van hem aanhoren. Ik gaf hem een dollar en sprong in de trein, dankzij deze actie zal hij tegen iedereen ontkennen dat ik Nederlands was.

Na een rit van ongeveer 45 minuten was ik in hartje Chicago, maar dan verschijnt er een probleem op de kaart. Bij welke halte moet ik er uit?! Ik besloot om bij de grootste halte in het centrum uit te stappen zodat ik vanaf dat punt de beschikking had over elke metrolijn die door het centrum liep. Gelukkig was de enige attractie die ik wilde en kon bezoeken gezien mijn tijdnood erg dichtbij en dus nam ik de benenwagen. Als je zo over straat loopt in de derde stad van de VS, dan waan je jezelf echt in het computerspel GTA. Terwijl ik over Lake St. loop in de richting van mijn bestemming, raast er een trein over de verroeste spoorbaan die boven mijn hoofd loopt, taxi's die je continu passeren, de vele Amerikaanse stoplichten, en de 'Stars & Stripes' die overal duidelijk zichtbaar zijn.

Na een paar minuten lopen kwam ik terecht in de grote schaduw van mijn bestemming, om die schaduw te kunnen verslaan moest ik nog een paar minuten lopen, totdat ik eindelijk door de deur ging en de schaduw achter mij liet. Amerikanen zijn altijd erg overdreven, net zoals de entree die ik moest betalen. Zeventien USD lichter en 103 etages verder stond er tussen mij en de grond maar liefts 413 meter aan gebouw. Je bent maar even in Chicago, maar je wilt toch de hele stad zien, dus wat doe je dan? Dan ga je naar het gebouw wat 25 jaar lang, tussen 1973 en 1998 werd gerekend als hoogste gebouw ter wereld. De Willis Tower, beter bekend als Sears Tower, is niet alleen vanaf de straat imponerend, maar vanaf deze toren is ook de straat erg imponerend. Vooral als je in de glazen kubus zit die naast het gebouw hangt. Kijk dan maar eens naar beneden...